Abstract:
Dzisiejsza szkoła znalazła się w impasie, uwikłana między racjonalnością adaptacyjną i emancypacyjną. Kryzys
szkolnej edukacji polega na tym, że tradycyjna formuła kształcenia już się nie sprawdza, a nowym koncepcjom
brak implementacji w praktyce. Przedmiotem rozważań uczyniono model edukacji oparty na partycypacyjnym
udziale uczniów klas młodszych w tworzeniu wspólnoty uczącej się. Uczenie się uczestnictwa to proces
złożony, wymagający odpowiedniego klimatu społecznego oraz rozwiązań metodycznych przygotowujących
do współdecydowania, współzarządzania i brania współodpowiedzialności za podejmowane działania, jak
również efekty tych działań. Praca metodą projektów, sprawna komunikacja z użyciem metody dialogowej,
tworzenie środowiska uczącego opartego na zasadach konstruktywizmu, samoregulacji, kontekstowości
i współpracy to tylko niektóre praktyki dydaktyczne pozwalające urzeczywistnić idee partycypacji, a jednocześnie
stanowiące fundament efektywnego uczenia się.
Description:
Today, the school has found itself at an impasse, entangled between adaptive and emancipatory rationality.
School education crisis lies in the fact that the traditional education formula no longer works, and the lack of
implementation of new concepts in practice. The subject of discussion is a model of education based on
participatory involvement of younger pupils in the creation of a learning community. Learning participation is
a complex process that requires an appropriate climate of social and methodological solutions to prepare for
involvement, co-management and taking responsibility for the actions as well as the effects of these actions.
Project method work, efficient communication using the method of dialogue, creating a learning environment
based on the principles of constructive, self-regulation and situation are just some teaching practices allowing
to realize the ideas of participation, while forming the foundation of effective learning.
