Abstract:
Wojna w Iraku prowadzona była pod szyldem „wojny z terroryzmem”. Nie istniały jednak żadne dowody na współpracę reżimu Saddama Husajna z międzynarodową siatką terrorystyczną. Jedynym poważniejszym sukcesem w walce z terroryzmem na terytorium Iraku było zlikwidowanie baz organizacji Ansar Al-Islam, powiązanej z AlKaidą. Miała ona swoje bazy w strefie bezpieczeństwa irackiego Kurdystanu, do którego wojska rządowe nie miały dostępu. Na miejscu zlikwidowanej organizacji pojawiły się jednak dziesiątki innych, dużo bardziej niebezpiecznych. Terroryści z całego świata zaczęli napływać do Iraku, żeby walczyć przeciwko Amerykanom. Irak, po amerykańskiej interwencji stał się główną areną terroryzmu. Irakijczycy szybko wystąpili przeciwko wojskom interwencyjnym. Początkowy, umiarkowany entuzjazm związany z obaleniem reżimu Saddama Husajna, szybko przemienił się we wrogość do stacjonujących w kraju obcych wojsk. Od początku interwencji do połowy 2011 r. 162 Działania terrorystyczne, partyzanckie i symptomy wojny domowej... w Iraku zginęło ok. 4,8 tys. żołnierzy koalicji, z czego prawie 4,5 tys. Amerykanów. Udokumentowane przypadki śmierci wśród irackich cywilów w wyniku przemocy do połowy 2011 r. to 111, 5 tys. osób. Najbardziej dramatyczna sytuacja w Iraku miała miejsce w okresie od połowy 2006 r. do połowy 2007 r. W tym czasie każdego miesiąca przybywało między 2 do 3 tys. ofiar. W Iraku pojawiły się symptomy szyicko-sunnickiej wojny domowej, a państwu zagroził rozpad.
